Από τον Αύγουστο 2018, η προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ως βασική πλευρά τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια-πρόγραμμα, παραγνωρίζοντας ότι κρατά σε ισχύ τους 700 και βάλε νόμους των μέτρων των μνημονίων. Το ίδιο αντιφατικές είναι οι δήθεν φιλολαϊκές ρυθμίσεις-υποσχέσεις για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και αύξηση του κατώτατου μισθού.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η τροπολογία που έφερε η κυβέρνηση για τον κατώτατο μισθό ψηφίστηκε με «διακομματική συναίνεση» από όλο το μπλοκ που ψήφισε το 3ο μνημόνιο, εφαρμόζοντας τον αντεργατικό μνημονιακό νόμο Βρούτση – Σαμαρά (ν. 4172/2013). Δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού διατήρησε όλο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που πετσόκοψε τους μισθούς, σήμερα, με δόλωμα την αύξηση του κατώτατου μισθού, διατηρεί και εφαρμόζει τον μνημονιακό νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ. Έτσι, πλέον, ο κατώτατος μισθός ορίζεται μενομοθετική απόφαση της κυβέρνησης, με κριτήριο τη «διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας» των επιχειρήσεων. Επιπλέον απόδειξη για τα χυδαία ψέματα και τα τεχνάσματα που προβάλλει η Υπ. Εργασίας Αχτσιόγλου και κυβερνητικοί παράγοντες είναι πως την ίδια ώρα που εν όψει εκλογών εξαγγέλει αύξηση του κατώτατου κατά 20 ευρώ (περίπου στα τέλη Γενάρη του 2019), ο ΣΕΒ κάνει λόγο για αυξήσεις της τάξης του 1%.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι επανερχόμαστε στην προ μνηνομιών «κανονικότητα», όμως η δεκαετία των μνηνονίων έχει δημιουργήσει ένα πλήρως υπονομευμένο περιβάλλον για τα εργατικά δικαιώματα. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι η απώλεια μισθών της τάξης 30-40%, οι οποίοι δεν αποκαθίστανται. Κυβέρνηση και εργοδότες επιδιώκουν να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις που να επικυρώνουν τις μεγάλες απώλειες στο εργατικό εισόδημα και, όχι, τελικά, επαναφορά, στην πρώτη κιόλας εφαρμογή τους.
Παραπλανητική είναι και η πολυδιαφημιζόμενη επεκτασιμότητα των ΣΣΕ. Προϋπόθεση γι΄αυτήν, βάσει της νομοθεσίας, είναι οι εργοδοτικές οργανώσεις να καταθέσουν το μητρώο μελών τους, όπου φαίνεται ότι οι συμμετέχοντες εργοδότες στην ΣΣΕ απασχολούν τουλάχιστον το 51% των εργαζομένων του κλάδου. Όπως ρητά αναγράφεται στη σχετική εγκύκλιο, «σε περίπτωση μη υποβολής από την εργοδοτική οργάνωση του μητρώου μελών της και της συνακόλουθης αδυναμίας τήρησης της προβλεπόμενης διαδικασίας, η επέκταση της συλλογικής σύμβασης δεν είναι δυνατή»! Επομένως, η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων είναι απίθανο να εφαρμοστεί στην πράξη, καθώς εναπόκειται αποκλειστικά στην βούληση των εργοδοτών και των οργάνων τους, που δεν έχουν καμία υποχρέωση να ακολουθήσουν την προβλεπόμενη διαδικασία.
Η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι ξεκίνησε τη διαδικασία επέκτασης συμβάσεων, χωρίς να αναφέρει ότι ξεκίνησε από κλάδους που ούτως ή άλλως δεν σταμάτησαν ποτέ να έχουν ένα καθεστώς ρύθμισης (τράπεζες, ναυτιλιακές επιχειρήσεις). Μάλιστα στις συμβάσεις που επεκτάθηκαν πρόσφατα (βλ. στον κλάδο του τουρισμού), κυριαρχούν και έχουν πλέον παγιωθεί η μείωση των μισθών και μια σειρά αντεργατικές ρυθμίσεις .
Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν ο νόμος του περασμένου Ιανουαρίου, που περιόρισε την κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία σε μια σειρά περιπτώσεις, και οι κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Με βάση αυτές προβλέπεται μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις-εργοδότες, αλλά καμία για τους μισθωτούς, που υφίστανται, επιπλέον, την απόφαση μείωσης του αφορολόγητου. Συγκεκριμένα, αυτό ορίζεται από τις 8.500 στις 5.600 από 1/1/2020, πράγμα που θα φέρει τρομερή αύξηση στη φορολογία εργαζομενων και ανέργων.
Ενδεικτική, για το πόσο ευνοϊκό είναι το πεδίο για την πλευρά των εργοδοτών - συμπεριλαμβανομένων των φαρμακοβιομηχάνων - είναι η στοχευμένη παράμβασή τους στο ζήτημα. Πιο κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί το άρθρο του προέδρου του ΣΕΒ με τίτλο «6 προϋποθέσεις για την επαναφορά των ΣΣΕ». Στο άρθρο αυτό, επί της ουσίας, ζητά ρυθμίσεις που θα εξασφαλίζουν ότι θα είναι όλα συμφωνημένα στα ελάχιστα (πάγωμα αυξήσεων για αρκετά χρόνια, δικαίωμα αναστολής ισχύος όλων των συμβάσεων αν η επιχείρηση έχει οικονομικά προβλήματα-χρέη, συμβάσεις όχι κλαδικές αλλά επιχειρησιακές, όχι σωματεία αλλά συναίνεση των εργαζομένων και κεντρικές συμφωνίες με εταίρους ΓΣΕΕ-Ομοσπονδίες, κ.α.).
Από την δική μας πλευρά προτάσσουμε
1. Καμία αυταπάτη για τις επιδιώξεις κυβέρνησης και εργοδοτών. Η επαναφορά του δικαιώματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης και τελικά ΣΣΕ με πλήρη ισχύ και επεκτασιμότητα για τους κλάδους μας, μπορεί να επιτευχθεί μόνο ως αποτέλεσμα των δικών μας αγώνων και διεκδικήσεων.
Απαιτούμε :
Ÿ Υπογραφη Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ,συμφωνα με τίς προτάσεις της Ομοσπονδίας Φαρμάκου (ΟΕΦΣΕΕ)
Ÿ Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας
Ÿ Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών)
Ÿ Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση
Ÿ Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ)
Ÿ Επαναφορά μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, πριν τη μνημονική λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση για διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις)
Ÿ Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν το ρόλο του Οργανισμού ΜΕσολάβησης Διαιτησίας
Ÿ Επαναφορά της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ
Ÿ Μείωση του χρόνου εργασίας
2. Μαχητικός αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα των εργαζόμενων, κόντρα στα υπερκέρδη των βιομηχανιών ,την εργοδοτικη αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και την καταστολή.
Γι αυτό :
Ÿ Στηρίζουμε την διακλαδική απεργία των 8 πρωτοβάθμιων σωματείων την 1η Νοέμβρη που βάζει αιτήματα για τις ΣΣΕ ,όπως αποφάσισαν οι συναδελφοι στις μαζικές, συλλογικές τους διαδικασίες.
· Γιατί αυτή η απεργία είναι οργανωμένη από τα ‘’κάτω’’, έξω από τις γραφειοκρατικές, εργοδοτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, μυστικές συννενοήσεις και αμφίβολα ή γενικόλογα αιτήματα.
· Γιατί ως διακλαδική απεργία αποτελεί βήμα σε ένα κοινό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης.
· Γιατί αναδεικνύει την δράση των ίδιων των εργαζόμενων σαν ικανή προυπόθεση για πραγματικούς αγώνες .
Ÿ Παίρνουμε μέρος στην προκηρυγμένη ΑΠΕΡΓΙΑ της Ομοσπονδίας στις 14/11 στηρίζοντας το πλάισιο αιτημάτων της για την Σ.Σ.Ε .
Για όλα τα παραπάνω ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ στη
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018
ΩΡΑ 5 μμ ΣΤΟ Ε.ΚΑ.
