Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων Φαρμακευτικών Προϊόντων, Ιατροτεχνολογικών και Συναφών Επαγγελμάτων

Βάζουμε τα εργασιακά μας  συμφέροντα μπροστά, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας.

Στην Ελλάδα του 2018, την εποχή των μνημονίων, των πακέτων μέτρων και των αξιολογήσεων, την εποχή που η μία διαπραγμάτευση διαδέχεται την άλλη, διαπραγμάτευση μεταξύ των εκάστοτε ντόπιων ¨σωτήρων¨ με τους Ευρωπαίους δανειστές, οι εργαζόμενοι ολοένα και περισσότερο ολισθαίνουν προς την απόλυτη εξαθλίωση και φτωχοποίηση.Οι ¨πολυπόθητες¨ απελευθερώσεις των δόσεων, φέρνουν συνεχώς νέα αντιλαϊκά μέτρα που καταπατούν ανελέητα τα εργατικά δικαιώματα και αναδιαρθρώνουν  πλήρως την αγορά εργασίας προς όφελος της εργοδοσίας.

Ο κλάδος του φαρμάκου προφανώς δεν εξαιρείται, και ενώ συνεχίζει την ανοδική πορεία κερδοφορίας του με αύξηση 13.4% το 2017, ταυτόχρονα, μετρά χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων από το 2010 έως σήμερα. Μαζικές απολύσεις, αύξηση ωρών εργασίας και εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας, μειώσεις μισθών, εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων και επινοικιασμένοι εργαζόμενοι συνθέτουν το νέο εργασιακό σκηνικό.Mε το μέτρο της εθελούσιας εξόδου υπό την πίεση της απόλυσης αρχικά, και με τη βοήθεια των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφιστεί με μαζικές απολύσεις, οι εταιρίες, είτε με πρόσχημα τη μείωση της κερδοφορίας, είτε την αλλαγή των στρατηγικών τους προτεραιοτήτων, αφήνουν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους.

Πολύ πρόσφατες είναι οι απολύσεις φαρμακευτικών εταιριών όπως η CANA, η Lilly, η MSD, που άφησαν εκτεθειμένους στην ανεργία συναδέλφους εν μία νυκτί.Ακόμη, η διοίκηση Φαρμακαποθήκης της Χαλκίδας απέλυσε συνάδελφο εργαζόμενο εκδικητικά, επειδή υπερασπίστηκε στο δικαστήριο απολυμένη συνάδελφο του, κατηγορώντας τονμάλιστα για ψευδορκία.

Η εργοδοσία, πλέον, ¨αυθαιρετεί¨ με την θεσμική κάλυψη των νέων μέτρων που οι κυβερνήσεις και οι δανειστές επιβάλλουν. Με το γράμμα του νόμου διαχωρίζει τους εργαζόμενους μισθολογικά σε νέους και παλαιότερους, προσλαμβάνει πιλοτικά με ορισμένου χρόνου συμβάσεις, διαπραγματεύεται ατομικά με κάθε εργαζόμενο τους όρους εργασίας του (μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων), ενώ το 8ώρο που ακόμα δεν έχει καταργηθεί δια νόμου, πρακτικά αποτελεί παρελθόν. Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν η κατάργηση του δικαιώματος στην απόφαση των σωματείων για απεργία που επέφεραν Κυβέρνηση και Εργοδοσία, ο βασικός μισθό που έχει πλεόν παγιωθεί στα 480€, οι 3 εκατομμύρια άνεργοι. Έτσι, το τοπίο που διαμορφώνεται για όσους εργάζονται, είναι δουλειά με εξοντωτικούς ρυθμούς, αφού αυτό επιτάσσει το δόγμα των εταιριών «λιγότεροι εργαζόμενοι – περισσότερη δουλειά». Αυτό είναι που καλείται να υπηρετήσει και η νέα γενιά συναδέλφων, που θα προσληφθεί με χειρότερους όρους, με χαμηλότερους μισθούς, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, και με πλήρως ελαστικά ωράρια εργασίας.

Σε αυτή τη λογική εντάσσεται και το πρόσφατο παράδειγμα της απαίτησης της φαρμακευτικής εταιρίας Pharmathen. Η διοίκηση της εταιρίας, ζήτησε τη γραπτά τη συναίνεση των εργαζομένων να δουλεύουν εκτός ωραρίου ή ακόμα και κάθε σαββατοκύριακο, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο για τις ¨ανάγκες¨ της εταιρίας(!).

 Όλες οι μνημονικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα έχουν διαμορφώσει το πιο εύφορο έδαφος στις εταιρίες, για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζόμενων. Θα συνεχίζουν ακάθεκτες, όσο δε βρίσκουν μπροστά τους αντιδράσεις από τους εργαζόμενους. Κόντρα στην ατομική διαπραγμάτευση, καλούμε όλους τους συναδέλφους/συναδέλφισσες σε συλλογική και μαζική διεκδίκηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων μας, να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας ενάντια στη εργοδοτική νόμιμη και μη  ¨αυθαιρεσία¨. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την οργανωμένη πάλη, με την οργάνωση μας στο σωματείο. Να αγωνιστούμε για ένακαλύτερο εργασιακό μέλλον με αλληλεγγύη στους συναδέλφους που χάνουν τη δουλειά τους, που διώκονται, που ζουν καθημερινά την εκμετάλλευση.